Lang voordat coaching een hype werd, publiceerde Willem Verhoeven al over dit onderwerp. Coaching als managementstijl definieert hij als: managen zonder hiërarchie, sturen zonder de baas te spelen. Hij beschouwt coaching in het kader van een veranderend organisatieparadigma. Het managementdenken in de westerse wereld is de vorige eeuw gedomineerd geweest door de opvattingen van centrale beheersing, hiërarchie, eenhoofdige leiding en functionele taaksplitsing. Er zijn nog steeds managers genoeg die aan de borreltafel zeer liberale opvattingen hebben, maar die in het gesprek over hun organisatie opvattingen ten toon spreiden waarop Chroetsjow in 1962 jaloers geweest zou zijn.
De hiërarchie is een belangrijke kern van het klassieke organisatieparadigma. In de hiërarchie kun je alleen maar invloed uitoefenen op iets als je het ‘onder je’ hebt. Daarom hadden alle grote bedrijven hun eigen transport, hun eigen catering, hun eigen administratie enzovoort. Pas de laatste twintig jaar dringt het massaal tot organisaties door dat zaken heel goed te besturen zijn door ze juist niet ‘onder je’ te hebben, maar door contractuele relaties aan te gaan, die gestoeld zijn op evenwaardigheid. Eigenlijk beginnen we organisaties nu pas echt in te richten volgens de principes van de liberale economie.
Niet hiërarchisch leiding geven vraagt een managementstijl die in veel bedrijven nog steeds in ontwikkeling is. Deze managementstijl waarin vrije zelfverantwoordelijke individuen met elkaar een relatie aangaan om resultaten te bereiken typeert Verhoeven als onder je ‘coaching’.
In dit boek geeft hij een aantal tips voor de ontwikkeling van coaching als managementstijl en het creëren van een organisatie waarin coaching als managementstijl kan gedijen.
