De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Een oud Nederlands spreekwoord dat we massaal vergeten zijn. We leven steeds meer in een virtuele wereld waarin het maken van plannen en het praten daarover, verward wordt met werken. Te veel mensen zijn tegenwoordig alleen maar bezig met strategische luchtfietserij, niet alleen bij de overheid, maar ook in bedrijfsorganisaties. Zij filosoferen en verkennen wel, maar houden zich niet bezig met de uitvoering. Daar zijn de werkmieren voor. Dat kan men wel denken, maar visie ontwikkelen, strategieën bedenken en plannen maken is mooi, maar het zet geen zoden aan de dijk. Alles aan visie, strategie, beleid en planning is lucht, totdat het in de uitvoering tot werkelijkheid wordt gemaakt.
Dat verwezenlijken is volgens Willem Verhoeven de belangrijkste managementtaak die er is. Bij veel managers is dit echter een ondergeschoven kindje. Zij zien de uitvoeringspraktijk als iets dat je volledig delegeert om je zo te kunnen concentreren op ‘belangrijker’ zaken. Deze manier van denken is een dwaling. ‘Beleid wordt in de uitvoering gemaakt’ is een favoriete uitspraak van Verhoeven. En een goed idee is volgens hem een gerealiseerd idee.
Het boek ‘Herwaardering van het doen’ geeft een tiental praktische handvatten om zaken tot stand te brengen.
Willem Verhoeven (1947) verenigt in zich de zeldzame combinatie van een intellectueel en een doener. Dat blijkt enerzijds uit de enorme boekenproductie, die hij op zijn naam heeft staan, anderzijds uit de diverse bedrijven waarin hij participeert en alle materiële resultaten die zijn handen voortbrachten.
