In dit boekje hebben de auteurs 50 inzichten opgetekend die zij sinds 1990 verzameld hebben omtrent de ontwikkeling van coaching en zelfsturing. De auteurs schrijven: In onze praktijk ontmoeten wij steeds meer weerstand tegen het begrip ‘zelfsturing’. In diverse organisaties is men met zelfsturende teams aan de slag gegaan, en dat is niet overal goed gegaan. Dat hoort nu eenmaal bij ontwikkelingen. We zijn iets volstrekt nieuws aan het leren wanneer we de besturing van onze organisaties gaan vormgeven op basis van principes van coaching en zelfsturing. Zo’n leerproces is te vergelijken met de springprocessie van Echternach; drie stappen voorwaarts en twee achterwaarts. Wanneer je ontdekkingen aan het doen bent in onbekend gebied, dan loop je wel eens vast en is het noodzakelijk om op je schreden terug te keren.
De ontluikende aversie tegen het begrip ‘zelfsturing’ wordt naar hun idee vooral veroorzaakt door al te naïeve opvattingen over autonomie die tot een sfeer van ‘vrijheid, blijheid’ leiden. Het vormgeven van die sturende rol zonder terug te vallen op de hiërarchie is een van de zwaarste opgaven voor het management. Voor de medewerkers is het een enorme opgave om zichzelf te sturen zonder te vervallen in anarchie.
De leerpsycholoog Piaget heeft ons geleerd dat zo’n ontwikkelingsproces een aaneenschakeling van vallen en opstaan is. Veel mensen raken echter teleurgesteld, wanneer het de eerste keer niet meteen lukt en die hebben dan de neiging om een nieuw concept als onbruikbaar terzijde te schuiven. Het is dan wachten op de volgende managementmode, die waarschijnlijk eenzelfde lot beschoren zal zijn. Wat in het proces vaak ontbreekt is voldoende reflectie op de ervaringen. Door van de ene managementmode naar de andere te springen leer je niet veel. Dat doe je wel door na te denken over de manier waarop je de ontwikkeling van coaching en zelfsturing hebt vormgegeven om daar lering uit te trekken.
De leerpsycholoog Piaget heeft ons geleerd dat zo’n ontwikkelingsproces een aaneenschakeling van vallen en opstaan is. Veel mensen raken echter teleurgesteld, wanneer het de eerste keer niet meteen lukt en die hebben dan de neiging om een nieuw concept als onbruikbaar terzijde te schuiven. Het is dan wachten op de volgende managementmode, die waarschijnlijk eenzelfde lot beschoren zal zijn. Wat in het proces vaak ontbreekt is voldoende reflectie op de ervaringen. Door van de ene managementmode naar de andere te springen leer je niet veel. Dat doe je wel door na te denken over de manier waarop je de ontwikkeling van coaching en zelfsturing hebt vormgegeven om daar lering uit te trekken.
